Het einde van het jaar is in zicht. Ella-Marie is ondertussen bijna een hele week thuis en geniet met volle teugen van de aandacht. Daar waar er de vorige weken nog sprake was van een ratio 80/20 met negatieve en positieve momenten, kunnen we opgelucht zeggen dat de echte Ella-Marie terug is! Een jaaroverzicht bezorgen we je niet in deze blog, kijk daarvoor gerust maar alle andere artikels na, maar een update van de vorige week geven we je nog heel graag mee.
De ontstoken teen
Laten we beginnen met de fysieke ongemakken. Ella-Marie heeft
een week geen spalk gedragen en we merken dat de ingegroeide
teennagel iets of wat minder ontstoken is. Helaas zie je wel nog
wild vlees en eigenlijk is het "beter" voor Ella-Marie dat ze nog
steeds links fysiek beperkt is. De pijn die ze zou moeten voelen
zou bijna ondraaglijk moeten zijn, maar al bij al blijft ze er nog
rustig onder.
Enkele weken geleden kregen we de boodschap dat we het een kans op
spontane genezing moesten geven. Blijkbaar stonden de
teennagel-goden niet aan onze kant deze keer. Een permanente
oplossing dringt zich op, volgende week meer hierover.
De linkerarm
In één van de eerste blogs spraken we over de doelen van Ella-Marie. Eén van die doelen was om een TikTok-dansje te kunnen. Voor de operatie spraken we haar moed in, in de hoop dat er nog "iets" mogelijk zou zijn. Maar eigenlijk kan ze veel meer dan we ooit gedacht hadden. De arm maakt houterige bewegingen, maar geraakt op halve hoogte. Het valt ook vooral op dat ze zich meer bewust is van de linkerarm. Ergotherapeut Zoë was ook bijzonder onder de indruk van de vooruitgang in Ella-Marie haar hand. Enkele weken geleden kreeg ze opeens meer gevoel, waardoor ze haar hand nu wat kan laten ontspannen. Je ziet wel nog heel hard dat haar vingers een vuist vormen.
Het huis
Geen menselijke fysieke topic, maar toch ook belangrijk: de uitbouw van het huis blijft vorderen. De vloer is grotendeels gelegd, de elektriciteit is bijna aangesloten, maar vooral leuk: de ramen staan erin. Laat de wind nu maar komen! :-)
Enkele dagen geleden zagen we iets dat we al heel lang niet meer hadden gezien. Het was geeloranje, gaf licht en een beetje warmte. We hebben direct van het natuurfenomeen geprofiteerd en heel de tuin proper gemaakt. Hout, plastiek, steengruis en allerlei kabels werden in de aanhangwagen gesmeten en richting het containerpark gebracht. Opruimen is iets heel banaal, maar iedereen die eens een winter- of zomeropruiming heeft gedaan kan het beamen: wat een héérlijk gevoel eens alles opgeruimd is!
Na de jaarwisseling gaan we ons focussen op de oprit, het terras, de verlichting en enkele binnendeuren. Tegelijkertijd zullen we ook de huidige keuken en leefruimte afbreken. Het einddoel is om voor 29 maart een mooie gelijkvloerse slaapkamer en badkamer in gebruik te kunnen nemen. Nu al DE hoogdag van 2024, want Ella-Marie neemt dan definitief afscheid van Pulderbos!
Het humeur
Geen fysiek gebeuren, maar het grootste werkpunt was wel het humeur. En sinds de dag dat ze thuis kon zijn, gaat de glimlach van Ella-Marie in crescendo. We hebben er dan ook echt wel werk van gemaakt! Elke dag was er wel iets fijn op de agenda: kerstfeestjes, verjaardagsfeestjes, de nieuwe Wonka-film bekijken, een fastfoodketen bezoeken, vrienden op bezoek, heerlijk chillen bij plus oma Simonne, …. En vooral ook dat eigen bedje! Nu ja, eigen bedje… het bed van mama en papa :-).
Op een avond kregen we een prachtig handgeschreven briefje toegestopt. Ella-Marie wou spontaan iets aan ons melden. Met de boodschap "dit wou ik jullie geven vanaf de dag dat ik terug uit Pulderbos ben", mochten we het volgende lezen:
Lieve mama en papa,
Ik zou nooit een andere mama en papa willen. Ik hoop dat jullie van me houden? Ik weet dat ik niet stout mag zijn <3
Ik zal mijn best nog doen in Pulderbos!! I love you dus aub aub aub hou nog van me.
Liefs,
Ella-Marietje
Papa Pieter werd even stil en mama Annelies pinkte een traantje weg. Daar was ze dan weer. ONS Ella-Marietje! Dat lieve meisje, die iedereen knuffelt en waar iedereen o zo hard voor wil vechten.
Het is een mooi einde van een ongelooflijk bizar, hectisch en intensief jaar. Een jaar waar duidelijk werd wat een prachtige familie en vrienden we hebben. Een jaar dat we nooit meer willen meemaken, maar waar wel duidelijk de juiste beslissingen genomen zijn.
Agenda voor 2024
Definitieve thuiskomst Ella-Marie, papa Pieter 40 jaar, mama
Annelies 40 jaar, 15 jaar getrouwd, 20 jaar samen.
Een groot feest zit er niet in, de bakstenen vielen helaas niet uit
de lucht. We gaan wel proberen er een topjaar van te maken, waarin
familie en vrienden centraal zullen staan. Want dankzij die mensen
hebben we het uitdagende jaar toch rond gekregen.
Tom, de man achter de techniek van deze blog, heeft ook voorgesteld om een boek(je) te maken van de artikels die je al kon lezen. Als het goed is, blijf ik nog even doorschrijven dan?! :-)
Gelukkig Nieuwjaar!
Naast onze beste wensen (met een goede gezondheid vooraan op de lijst) voor het nieuwe jaar, één gouden raad:
zeg genoeg tegen de mensen in je omgeving dat je ze graag ziet. Neem niets als vanzelfsprekend en geniet van zowel de kleine als van de grote dingen.
