Het einde van het schooljaar komt in zicht. Het moeilijkste onderdeel is achter de rug: de toetsenweek. En zeker met dit prachtige weer, volgt er dan een uitnodiging voor heerlijke klasuitstapjes, een schoolrestaurantdag en een braderij! Zet je zonnebril maar op, want we gaan een zonnig verslag tegemoet!
Heerlijke klasuitstap
Dankzij de goede samenwerking tussen het IMG en Pulderbos, mocht
Ella-Marie mee op klasuitstap. Één van de belangrijkste doelen in
het bijzonder onderwijs is ervoor te zorgen dat kinderen voor
zichzelf en hun vriendjes kunnen opkomen. En dat werd meteen
duidelijk toen Ella-Marie haar vriendjes zag. Wat. Een.
Ontvangst!
Het begon al op enkele kilometers voor de aankomst bij het 't Grom.
Blijkbaar reden Ella-Marie en mama net achter het busje met de
klasgenoten. Armen werden door de ramen gestoken en er werd van
harte gezwaaid naar elkaar. Eens geparkeerd liep iedereen naar haar
toe en gaf knuffels. De kinderen keken door de rolstoel door en
zagen vooral hun klasgenootje terug. En net zoals ze stiekem had
gehoopt, vroegen ze allemaal of ze de rolstoel mochten duwen.
Het was een heerlijke dag, waar Ella-Marie vooral aan het
genieten was. Een lach op het gezicht, genieten van de
schoolkameraadjes, even weer helemaal zichzelf zijn en voor enkele
uurtjes een normale leerling van het IMG.
Tegen het einde van de namiddag begon Ella-Marie wat stiller te
worden. De realiteit was terug daar: zij straks naar Pulderbos en
de klasgenoten naar huis. Het afscheid was dan ook hartverscheurend
maar tegelijk ook heel mooi. Eén van de kinderen zei: "Niet huilen,
wij zitten in jouw hartje en jij in dat van ons". Ook mama Annelies
moest toen wel eens heel hard slikken. De rit van
Sint-Katelijne-Waver naar Pulderbos was er eentje met heel veel
tranen. Gelukkig slaagde de begeleiding in het revalidatiecentrum
erin om haar wat af te leiden. Bij het slapengaan kwamen de tranen
en de boosheid terug. Wederom van je hart een steen maken, moed
inspreken, het grotere doel voor ogen houden en de weg
verderzetten...
En ja! We gaan even heerlijk stoefen. Topjuf Ann geeft na elke klasuitstap een toets. Het zorgt ervoor dat de kinderen van het IMG nog net dat tikkeltje meer aandacht besteden aan de uitleg. Ook Ella-Marie mocht de toets maken en deed dat in de klas bij juf Conny. En jawel… Ella-Marie kreeg een 9 op 10!!
Restaurantdag
Zondag 18 juni stond met stip omcirkeld in de agenda van
Ella-Marie. EINDELIJK mocht ze nog eens echt naar haar school
terug. Probeer jezelf nog eens voor de geest te halen hoe jij als
kind vooral NIET blij was dat je in het weekend naar school moest.
Grappig toch hoe de perceptie kan wijzigen.
"Papa, wat is het leuk om nog eens mijn speelplaats te mogen zien!
En ik hoop dat al mijn juffen en meesters er zijn!" We konden niet
snel genoeg naar de school vertrekken. Eens daar aangekomen werd
ook al snel duidelijk waarom. De leerkrachten van Ella-Marie kwamen
van achter hun werkposities naar haar toe. Met een grote glimlach
ontving ze alle complimentjes (ja, ze ziet er eigenlijk best wel
goed uit) en was ze blij om de vele vragen te beantwoorden. Het
toont nog maar eens hoe hard de school ook meeleeft met hun
leerlingen. Een grote portie frietjes en curryworst, enkele
tombolalotjes en een suikerwafel later, vertrokken we weer richting
huis. Ella-Marie was doodop, maar o zo blij. Ze was weer even
thuis, op haar IMG.
Braderij
Bijna-wereldstad Heist-op-den-Berg biedt je verschillende evenementen aan. Stuk voor stuk leuk om mee te maken, maar de braderij… o jeetje de braderij.
Een dag die een jaar op voorhand omcirkelt staat in de agenda. Met solden voor de eigenlijke solden, drank- en eetgelegenheden, kermis, plezier en nog zoveel meer. Het pijnlijkste na een weekend braderij is de diepe bodem in de portemonnee. Maar het is zo een leuke bijeenkomst, waar heel Heist samenkomt en het begin van de zomervakantie viert.
Ella-Marie had laten weten dat ze wat schrik had voor de braderij. De rolstoel blijft een moeilijk te accepteren onderdeel uit het leven. Maar éénmaal aangekomen in de Bergstraat, het epicentrum der feestelijkheden, bleek alles leuk en mooi te zijn. Het hoedje om de brandende zon af te blokken deed perfect zijn ding, de muziek stond nog net niet té luid en de kermis riep om plezier.
Het was even een zoektocht, maar er werden toch 2 leuke activiteiten gevonden. Nadat zus Olivia met grote bravoure het fun-house doorlopen had en enkele salto's op de reuzetrampoline uit de beentjes zwierde, gingen we met z'n viertjes op zoek naar het ideale touwtje met het magische eendje aan. Dat werd helaas niet gevonden, maar het gevoel dat Ella-Marie had was super. "Gewoon" meedoen met een activiteit, zittend op de toog van het kermiskraam. Het nodigde ook uit om nog blokken omver te gooien met een bal, waar (met een beetje hulp van zus Olivia) tweemaal een perfecte score werd behaald.
Vrijdag waren het al frietjes. Het zal je dan ook niet verbazen dat we hebben afgesloten met een bezoekje aan de Chinees. Ook daar waren ze weer heel vriendelijk en werd alles in werking gesteld om een plaatsje voor de rolstoel te voorzien. In het algemeen is het wel duidelijk dat de mensen echt rekening houden met wie het wat moeilijker heeft.
Oudercontact
Misschien zelfs nog meer feest dan de braderij, was het
oudercontact met een andere topjuf: Conny. We kregen een zeer
uitgebreid verslag van de vorderingen van Ella-Marie. Ondanks het
feit dat ze niet zo heel lang samen hebben kunnen werken, is wel
gebleken dat de juf een duidelijk beeld had van onze dochter.
Objectiviteit. Dat is het eerste dat we proberen in gedachten te
houden als we feedback krijgen over Ella-Marie. Uiteraard is dat
niet altijd even vanzelfsprekend, we weten allemaal dat ons kind
perfect is :-). Maar in alle objectiviteit kunnen we toch stellen
dat er een duidelijke vooruitgang is. Het taalgebied zat in de
linkerhersenhelft. En dat taalgebied moet nu niet elke dag opboksen
tegen de ontelbare epileptische prikkels. Ook daarom zien we een
snellere vooruitgang in lezen en schrijven. Dat schrijven gaat dan
vooral over foutloos schrijven, het motorische gedeelte gaat niet
helemaal top, want echt schoonschrift zien we niet direct op de
papier verschijnen.
Maar wat dan nog? Noem mij eens één dokter die mooi kan schrijven?!
:-)
We beginnen weer bij de basis van wiskunde en we gaan dat ook tijdens de vakantie onderhouden. In Pulderbos zal ze les krijgen van enkele leerkrachten die vrijwillig komen helpen. Ook daar toch ook weer "hoed af" voor de mensen die zich inzetten voor de kinderen die het meest hulp nodig hebben!
Om het gesprek af te sluiten kwam Elke van de psychopedagogische dienst er even bij zitten. Ook vanuit die richting kregen we echt fijn nieuws. Ella-Marie wordt écht graag gezien door iedereen in Pulderbos, ondermeer omdat ze echt zo goed haar best doet tijdens de werkmomentjes en stiekem geloven we ook dat Ella-Marie ook gewoon een echt héél leuk en lief meisje is (al kan daar de objectiviteit ons even gestolen worden :-) ).
Oog op de toekomst
Er zit nog steeds progressie bij de heropbouw van de fysieke en mentale paraatheid van Ella-Marie. Een einddatum in Pulderbos is nog steeds niet aan de orde. Het IMG gaat er wel voor zorgen dat de klas van Ella-Marie zich op het gelijkvloers zal bevinden . Of Ella-Marie op 1 september de schoolpoort in Heist zal binnenrijden in het begin van het schooljaar, weet niemand. Het gevoel zegt dat het moeilijk zal worden. En dat gevoel zorgt voor een tweestrijd. Enerzijds is het spijtig dat Ella-Marie nog niet met haar klas zal kunnen starten. Maar anderzijds is het top dat het Pulderbos nog progressie ziet. Zolang Ella-Marie bij hen blijft, zal ze vooruitgaan maken. En die vooruitgang juichen wij alleen maar toe!