Het eerste echte herfstweer is in het land. De dagen korten en de donkere nachten komen onverwacht snel. Het dak van onze aanbouw is nog niet volledig afgewerkt, waardoor we duidelijk zien dat de hemelsluizen af en toe stevig open staan. Het zijn van die typische dagen waar je samen lekker in de zetel gaat liggen, een dekentje erbij pakt en geniet van het samenzijn. Ella-Marie zit nog in Pulderbos, dus wij proberen de weekends altijd extra gezellig te maken!
Verbazing tijdens het zwemmen
Alvorens het dekentje te pakken, gaan we eerst naar de zwemles. Sportoase in Heist-op-den-Berg werd hier al eens besproken. Een aparte kleedkamer voor rolstoelpatiënten en een locker waar een hele rolstoel in kan, toont aan dat er echt nagedacht werd hoe mindervaliden toch aangenaam kunnen gaan sporten.
Ella-Marie zag het uurtje zwemles met Jana weer helemaal zitten! Om alles wat vlot te laten verlopen trekt ze op voorhand haar badpak aan, zodat ze zich rustig kan omkleden om dan met de kruk in de hand naar het zwembad te stappen. De vloer is daar uiteraard nat en de voetspalk is uit, dus ondersteuning is absoluut noodzakelijk. Als het startschot wordt gegeven, helpt papa Pieter Ella-Marie in het kinderzwembad en dan kan de training echt beginnen.
En toen kwam opeens de verrassing! Ella-Marie werd door Jana uit het water begeleid en samen gingen ze richting het grote zwembad. Daar kreeg ze een drijvend blokje in de handen gestoken en ging ze op de rug liggen. Alsof het een dagelijks gebeuren was, begon Ella-Marie met het rechterbeen heel vlot te trappelen en ook de rechterarm kwam technisch heel mooi uit het water. Het gevolg? Met begeleiding van Jana (vooral om ervoor te zorgen dat Ella-Marie in haar baan bleef) werden 6 (!!) lengtes op de rug afgewerkt. Het is daarom ook dat Ella-Marie op 21 oktober mee mag doen aan het clubkampioenschap. Ze zal die dag, samen met de andere G-zwemmertjes, een halve lengte alleen zwemmen. Slechts een goed half jaar na een zware hersenoperatie dit verwezenlijken… Coördinator Diane zorgt sowieso voor een medaille of beker, maar het zal vooral de emotionele waarde zijn die ons eeuwig zal bijblijven.
Bezoekjes en uitstapjes
De mensen in Pulderbos kennen ondertussen onze hele familie. Oma
en opa, omi en opi en plus-oma Simonne komen langs op wekelijkse
basis. En zo nu en dan mag Ella-Marie ook extra bezoek ontvangen.
Vriendin aan huis Maxime heeft het nu eventjes drukker, maar meter
Kristine kwam vrolijk meewandelen en praten. Ella-Marie toonde de
dieren in de kinderboerderij en ook een rondleiding op de
speelplaats kon niet ontbreken. Vooral niet omdat er daar go-karts
staan, waar Ella-Marie helemaal zot van is. Het trappen en sturen
wordt meestal uitgevoerd door haar medepassagier, maar af en toe
zien we haar benen ook meedraaien op de pedalen.
Een verrassingsbezoek van tante Katrijn, die samen met nonkel Tom
en de nichtjes, onderweg naar Nederland even halt hield in
Pulderbos werd op groot enthousiasme onthaald door Ella-Marie. Ook
hier fungeerde ze maar al te graag als lokale gids!
Het uitstappen mag ook letterlijk genomen worden. Ella-Marie mag (of moet, afhankelijk van haar gemoedstoestand) vanaf nu van haar kamer zelf naar de kinesist, ergo en logo wandelen. Met haar rolstoel geraakt ze zelfstandig tot in de klas. Dat is vooral met het doel om zelfstandigheid bij te leren. Ella-Marie moet namelijk zelf de tijd in het oog houden en dan beslissen wanneer ze vertrekt. Er zijn uiteraard enkele "beveiligingsmechanismes" actief, zoals een telefonische opvolging van zodra Ella-Marie 5 minuten te laat op afspraak is, maar wij zien het als een mooie stap vooruit.
Een uitstapje waar Ella-Marie al lang naar uitkeek, was die
samen met tante Katrijn. Niet zoals uw schrijver is zij wel rond de
metropool Leuven blijven wonen. En om Ella-Marie een leuke dag te
bezorgen, werd beslist om met haar door de stad te trekken.
Eerste punt op de agenda? Een welgekende fastfoodketen! Daarna
bijzonder veel klerenwinkels en ook een make-up test. Een extra
hoogtepunt was het bezoekje aan een professionele nagellakster.
Tante Katrijn was zo slim om de linkerhand eerst te ontspannen en
het dan plat te leggen. Het blijft een zware oefening om de vingers
iets of wat mobiel te krijgen, maar het is gelukt en het resultaat
maakte Ella-Marie bijzonder fier. Een topdagje!
We mochten ook op bezoek bij vrienden Danny en Marieke. Die laatste vierde haar verjaardag en maakte heerlijk winterse kost. Ella-Marie was er zeer graag bij en het viel vooral op dat ze, net zoals bij het vorige familiefeest, meer en meer richting de "oudere kinderen" trekt. Ze kan zich beter uitdrukken, ze maakt al eens een grapje en … ze apprecieert meer en meer ook de jong-mannelijke aandacht. De hormonen slaan nog niet op hol, maar ze staan toch duidelijk aan de dranghekken! :-)
Het meisje met de rekenmachine
In onze vorige blog waren we heel positief over de vooruitgang van Ella-Marie. Haar schoolse prestaties gaan er echt goed op vooruit. We moeten wel nuanceren en melden melden dat dit vooral gaat over wereldse kennis en taal. Wiskunde is en blijft een grote uitdaging. Het is ook daarom belangrijk te focussen op getallenherkenning en haar bijvoorbeeld te leren begrijpen wat het verschil is tussen 2 en 20 euro. Het rekenen zelf zal vooral gedaan worden door een rekenmachine of wie weet door welke technologie er in de komende jaren uitgevonden zal worden.
Hoe dan ook is de operatie voor het cognitieve gebeuren een goede zaak geweest. Nu we ook gestart zijn met de medicatieafbouw (jaja! De laatste medicatie gaat ook weggewerkt worden), hopen we dat Ella-Marie haar capaciteiten nog wat kan verhogen.
Voetbaltoernooi in Pulderbos
Pulderbos staat 24/7 in het teken van revalidatie. De organisatie van nevenactiviteiten zorgt er regelmatig voor dat de kinderen extra gestimuleerd worden om aan de slag te gaan. Zo kwam er ook vanuit Leefgroep B, de leefgroep waar Ella-Marie met fierheid deel van uitmaakt, het initiatief om een heus Pulderbos voetbaltoernooi te houden. Al van begin oktober gingen de uitnodigingen naar de andere leefgroepen en maandag 16 oktober was het dan eindelijk de grote dag: voetballen!
De hele leefgroep had zich opgemaakt en Rode Duivels-kleren aangetrokken. Rolstoelen werden versierd en er werden zelfs in de middag cupcakes gemaakt om de spelers te bedanken voor hun inzet. Begeleider Sam heeft evenveel affectie met voetbal zoals een veganist een all-you-can-eat-meat-barbecue-menu zou bewonderen. Maar des te groter is het hart dat op de juiste plaats zit om de kinderen een topavondje te bezorgen. Hij pakte Ella-Marie bij de hand en samen speelden ze als één speler op het veld. Met statische pasjes probeerde Ella-Marie tegen de bal te trappen. Helaas was de enige keer dat ze een bal raakte bij het wrijven in haar oogbal toen ze kwam zeggen dat ze moe was. Wat absoluut niet wil zeggen dat ze het niet fijn vond! Onder deskundige begeleiding van eeuwige enthousiasteling en begeleidster Lisse werden de wedstrijdjes vakkundig gestuurd. Daarbij viel vooral op dat voetballend alles kon, zolang er maar plezier was.
Het slaapritueel die avond werd drastisch ingekort. Een hoofdstukje lezen uit het Efteling-boek "Raveleijn" en enkele knuffels later, was dromenland even de plaats van vertoeven. Zouden de Rode Duivels een bezoekje brengen?
Eindelijk dat dekentje
Een laatste uitstap werd gepland onder de neven en nichten van de familie Denies. Corona en slecht weer zorgden ervoor dat die uitgesteld werd, waardoor we onze zondag anders konden plannen. Het waren geen frietjes, maar een lekker en gezellig Chinees etentje bij omi en opi waarmee we de middag doorkwamen. En dan kwam HET familiemomentje: pyjama-avond. De chipjes, koekjes, hapjes en drankjes werden klaargezet. Dekentjes en zelfs het bedlaken werd op de zetel gelegd en iedereen kroop knus bij elkaar.
Netflix heeft "interactieve" filmpjes. Je bepaalt zelf wat er moet gebeuren tijdens de film. Ieder mocht om de beurt een keuze maken van het pad dat we gingen bewandelen en het was duidelijk een succes voor Ella-Marie. De dag erop zocht ze spontaan nog wat extra filmpjes op en we weten nu al wat we bij een volgende familieavond zullen bekijken.
Met z'n viertjes heerlijk samen in de zetel. Af en toe een hoofdje op de borstkas en een spontane knuffel. Wat moet een mens meer hebben in het leven? :-)